Laten we hopen dat het ooit nog eens gebeurt

Door Marieke van den Heuvel – Uden

In 2020 heb ik voor het eerst een grotere “tocht” op natuurijs gedaan, op de grens van Friesland en Groningen. Het had flink gevroren begin maart nog, dat was op zichzelf al bijzonder. Ik ben toen samen met mijn vriend van Gerkesklooster naar Zoutkamp en weer terug geschaatst. 40 kilometer op een dag.

Als Brabander heb ik nooit echt langere stukken op natuurijs geschaatst. Wel op de schaatsbaan natuurlijk, maar dat was het ook. Dus het was geweldig om een keer de schaatsgekte in het Noorden mee te maken. Mensen met spandoeken langs de rivier, boeren die in hun achtertuin warme chocolademelk uitdelen aan alle voorbijgangers en uiteindelijk in Lauwerszijl zelfs een Beerenburger mogen proeven bij de statafels die daar op het ijs waren gezet.

Je hoort vaak het grapje ‘it giet oan’ zodra het begint te vriezen, maar als de sfeer al zo goed is bij een willekeurig weekend met goed ijs, dan kan ik me niet voorstellen hoe een geweldig feest de tocht der tochten moet zijn! Laten we hopen dat het ooit nog eens gebeurt…